Svo mikið fyrir farfuglaheimilið! Stelpurnar komu honum beint í þríhyrning. Hann vildi bara hrökkva í hljóði, en með svona herbergisfélaga myndi það ekki fara fram hjá neinum. Af andlitssvipnum að dæma fannst honum þríhyrningurinn góður. Og ljósurnar hrökklast alveg jafn mikið af sér og hann!
Pípulagningarmaðurinn fór á flottan bix. Hann var ekki fyrr kominn undir vaskinn en mamma hans tók höfuðið upp í munninn. En til að tryggja að enginn slasaðist færði hún honum dóttur sína. Eitthvað segir mér að pípurnar muni virka frábærlega núna. Ef þeir, auðvitað, reglulega athugað í fyrirbyggjandi tilgangi. Jæja, ef það byrjar allt í einu að leka, þá láttu hann vera viss um að hringja í hann - hann ræður við það.